ویرجیل فن‌دایک و ژاوی سیمونس سوژه ویژه‌ای برای عکاسان روز هشتم یورو 2024 فراهم کردند.
به گزارش طلوع سپورت، نوجوانی پرورش یافته در آغوش اندرزهای پدرانه، جسارت بال و پر باز کردن و جاه‌طلبی و ماجراجویی پیدا می‌کند. گام‌های اول را بر می‌دارد. سست حرکت می‌کند و زانوهایش می‌لرزند. صورتش را به عقب برمی‌گرداند و سیمای حمایت کننده پدرش را می‌بیند. لبخند می‌زند و نگرانی و ترس از چهره می‌زداید. جسارتش بیشتر می‌شود و شجاعت جوانه می‌زند در گام‌های این نوجوان! به حرکتش ادامه می‌دهد. هر چند قدم پیش می‌رود و هر چقدر فاصله می‌گیرد، باز هم برمی‌گردد تا ببیند آیا پدر حامی اوست یا خیر و با هر بار دیدن صورت حمایتگر پدرانه دلش قرص‌تر می‌شود و سرعتش را بیشتر می‌کند. نقطه‌ای را هدف قرار می‌دهد و با ماجراجویی به هدفش می‌رسد اما غافل از اینکه سرنوشت بازی جدیدی برایش رو کرده. نه به سرنوشت خرده می‌گیرد، نه اشتباه خودش را می‌بیند و نه هیچ کسی را مقصر این پیش‌آمد برمی‌شمرد. سیرت خام او اصلا در پی پیدا کردن مقصر نیست. خلق و خوی مورد حمایت قرار گرفته‌اش در این بزنگاه سرنوشت باز هم همان سیمای پشت سر را می‌طلبد. رو بر می‌گرداند و نگاه می‌کند آیا پدرش می‌تواند در این دشواری رخ داده کاری برایش انجلم دهد یا خیر!
این، تصویر برجسته و خاص و ویژه روز هشتم رقابت‌های یورو 2024 بود. تصویری با داستانی بزرگ از یک جوان هلندی روبه‌روی هم‌تیمی بزرگی که حکم پدرش را در زمین دارد. عکاس سوژه نادری را انتخاب کرده و از میان نگاه‌های ژاوی سیمونس آن نگاهی را برگزیده که این ستاره جوان پس از مردود اعلام شدن گلش، نه به داور، بلکه به سمت ویرجیل فن‌دایک دارد. سیمونس از شخصیت پدرانه کاپیتان فن‌دایک در زمین تمنا می‌کند تا از این داغ بزرگ و حسرت به وجود آمده نجاتش بدهد و چقدر سخت است لحظه‌ای که پدری برای باز گرداندن لبخند فرزندش راهکاری ندارد!
داستان عکس
سیمونس به عنوان یکی از جوانان مورد اعتماد قرار گرفته توسط کومان و کادر فنی تیم ملی هلند در رقابتی به بزرگی رویارویی با ابر قدرتی مثل فرانسه به میدان آمده. شاید پیش از مسابقه سرمربی از جانشینش درون زمین، یعنی ویرجیل فن‌دایک خواسته از ستاره جوان تیم حمایت کند و با او برای پیدا کردن اعتماد به نفس بازی در چنین آوردگاه سنگینی حرف بزند. حرف‌های کومان و فن‌دایک، سیمونس را به جسارتی رسانده که پسربچه‌های نوجوان هنگام شروع ماجراجویی و با نگاه به صورت حمایتگر پدر به دست می‌آورند. جسور شده و شجاعت ضربه زدن به فرانسه بزرگ و قدرتمند در وجودش جوانه می‌زند. به سوی دروازه رقیب یورش می‌برد و در یکی از این یورش‌ها نقطه‌ای که هدف قرار داده بود را مورد اصابت قرار می‌دهد؛ تور دروازه مایک مانیان! تور دروازه به لرزه در آمده، هلند از فرانسه مدعی قهرمانی پیش افتاده و گل برتری لاله‌های نارنجی را نه گودی خاکپوی میدان‌دیده در لیورپول، نه ممفیس دیپای عضلانی و با تجربه و نه حتی جرمی فریمپونگ صیقل داده شده در دستان ژابی آلونسو، بلکه ژاوی سیمونس به ثمر می‌رساند. نامش را در تاریخ یک رقابت بزرگ ثبت کرده و باید هم این‌طور خوشحال به سمت هواداران پرشور هلندی بدود. این می‌توانست بهترین روز زندگی سیمونس باشد و این‌طور هم بود تا اینکه داور سوت زد و کمک‌داور هم پرچمش را بالا گرفت! جریان هر چه بود و قضاوت مارتین تیلور و کمک داور ویدئویی درست یا نادرست؛ اتفاقی که نباید می‌افتاد به وقوع پیوست! سرزمین رویاهای یک جوان هلندی از بین رفت. گل مردود اعلام شد و سیمای سیمونس بهترین سوژه عکاسان کنار زمین نام گرفت. صدای شاتر دوربین‌ها از لحظه به ثمر رسیدن گل تا آخرین تلاش‌های فن‌دایک برای نجات حال و روز هم‌تیمی جوانش شنیده می‌شد. آنها لحظه به لحظه این واقعه را ثبت کردند اما سوژه اصلی و شکار بزرگ نصیب آن عکاسی شد که صورت درهم و غمگین و کودکانه ژاوی سیمونس را در حالتی شبیه به التماس به ویرجیل فن‌دایک نشان می‌داد. گویا سیمونس می‌خواست به فن‌دایک بگوید آیا کاری از دستش بر می‌آید یا خیر و از همه بدتر اینکه فن‌دایک هم با خمی به سمت عقب به نشانه افسوس و دستی که پشت سرش قرار داده نشان می‌دهد، کار تمام است و راهی برای باز کردن گره ابروهای جوان هلندی ندارد. فن‌دایک در این تصویر پدر شرمنده‌ای بود که حتی عکاس آن میلی به نمایش چهره‌اش نداشت و ترجیح داد هر چه در دل این ستاره بزرگ می‌گذرد را از پشت و با حالت بدنش روایت کند.
نگاه‌ها حرف می‌زنند
ظرافت کار عکاس وقتی بیشتر معلوم می‌شود که تصویر را روی چشم‌های ژاوی سیمونس بزرگ‌نمایی کنیم. در این نگاه نه شجاعت چند ثانیه پیش وجود دارد، نه جسارت لحظه ورود به زمین و نه حتی گلایه‌ای از داور و تیم قضاوت مسابقه! در این نگاه فقط التماس است! التماس کودکانه فرزندی به پدرش با این مضمون در نگاه سیمونس حرف می‌زند که یعنی هیچ کاری نمی‌توانی برایم بکنی؟ او واقعا هیچ کاری نمی‌توانست برای سیمونس بکند. تصویری که عکاس این صحنه شکار کرده کمی خم شدن سر فن‌دایک را هم منعکس می‌گند و شرمندگی پدرانه را در نخستین فریم‌هایش به تصویر می‌کشد. باز هم آنچه عکس را خاص‌تر می‌کند، نگاه سیمونس و رمز و رازی است که تمنای چشم‌های او با فن‌دایک دارد. باز هم بیشتر دقیق می‌شویم و هر چه دقیق‌تر این نگاه را واکاوی می‌کنیم، سوال‌های بیشتری از سیمونس خطاب به فن‌دایک را می‌شنویم. می‌گوید؛ هیچ کاری؟ هیچ کمکی برایم نداری؟ نجاتم نمی‌دهی؟
شاید بعد از مسابقه، آغوش فن‌دایک میزبان خوبی برای دلخوری‌های سیمونس باشد اما تصویر در این نقطه به پایان می‌رسد و در همین ایستگاه تبدیل به عکس ویژه و برجسته روز هشتم رقابت‌های یورو 2024 شده است. عکاس این تصویر کاری کرد تا برای همیشه در خاطره هلندی‌ها روزی به یاد آورده شود که ژاوی سیمونس برای نجات رویاهای از دست رفته‌اش به تصمیم گیرنده اصلی زمین یعنی داور نگاه نمی‌کرد و همه نجات را در قامت بلند و سیمای حمایتگر و پدرانه ویرجیل فن‌دایک می‌جست.