منچسترسیتی بهترین سال تاریخ باشگاهش را پشت سر گذاشت.
به گزارش طلوع سپورت، در زندگی لحظه‌ها یا حتی ادواری است که اگر در گذشته بدانیم قرار است رقم بخورند، دوست داریم با یک ماشین زمان با سرعت به سمت آنها حرکت کنیم و در آینده در جست‌وجوی تکرار آنها خواهیم بود؛ لحظه‌هایی که انگار دنیا و سرنوشت آن را به طور خاص برای یک فرد یا مجموعه کنار گذاشته‌اند. ادواری که نسیم لبخند صورتمان را می‌نوازد و پرنده خوشبختی روی شانه‌های ما آرام می‌گیرد. وقتی که روز، عرصه رقم زدن خاطرات شاد است و شب فقط یک وقفه برای استراحت و نیرو گرفتن برای روز شاد دیگری می‌شود. پرچم آبی شهر فوتبالی منچستر گویا پرنده خوشبختی را برای سال 2023 فرا خوانده بود و خبر داشت نسیم لبخند در این سال میلادی صورت هواداران این تیم را می‌نوازد. سال 2023 بدون تعارف، بدون مبالغه، بدون هیچ حرف اضافه و ادات تشبیه و استعاره و آرایه‌ای، بهترین سال زندگی باشگاه منچسترسیتی بود؛ سالی که با پیروزی شروع شد، با پیروزی ادامه پیدا کرد و با پیروزی هم به پایان رسید؛ سال پیروزی سیتیزن‌های پولدار و موفق لیگ برتر انگلیس!
شروع پر هیجان
سال 2022 برای تیم پپ گواردیولا در شرایطی پیچیده به اتمام رسید. آنها در غیاب لیورپول در رقابت قهرمانی شاهد ظهور یک آرسنال مدعی و خطرناک بودند؛ آرسنالی که به صدر رسیده بود و دست از آن نمی‌کشید. توپچی‌ها موفقیت و بالانشینی در لیگ انگلیس را دو دستی چسبیدند و این دردسر جدید آقای نابغه نیمکت سیتی در شروع سال جدید میلادی نام گرفت. منچسترسیتی آخرین بازی سال 2022 را با یک تساوی مایوس‌کننده مقابل اورتون به پایان رساند تا هت‌تریک قهرمانی و کسب سومین عنوان متوالی لیگ برتر در مخاطره جدی قرار بگیرد. با این حال آرزوهای شب سال نوی سیتی با تلاش و همت پپ گواردیولا و تمرکز تمام یک مجموعه حرفه‌ای فوتبالی برای موفقیت باعث شد تیم آبی‌پوش شهر منچستر 2023 را به شکل متفاوتی شروع کند. آنها در اولین فصل حضور ارلینگ هالند از موهبت گلزنی‌های تمام نشدنی این فوق ستاره برخوردار بودند و در اولین گام سال جدید چلسی را در استمفوردبریج شکست دادند و برای رسیدن به قهرمانی لیگ امتیاز ذخیره کردند. بازی بعدی باز هم در مقابل شیرهای لندنی شکل گرفت و در یک رقابت مورد نظر دیگر پپ برای قهرمانی! چلسی این بار در غیاب هالند در هم کوبیده شد تا پپ و شاگردانش خط و نشان خود برای رسیدن به عناوین قهرمانی این 2 رقابت یعنی لیگ برتر و جام حذفی را واضح و روشن بکشند. پپ عطای جام اتحادیه را با شکست در مقابل ساوتهمپتون به لقایش بخشید و در ادامه یک باخت مقابل تیم همشهری داشت اما تیم او خیلی زود دوباره به خودش آمد و برای خاطره‌انگیز کردن این سال میلادی قدم‌های بعدی را با قاطعیت و قدرت برداشت. هالند به هر شکل ممکن و با هر قسمتی از بدنش گل می‌زد، آرسنال خسته می‌شد، سیتی یک به یک میادین را فتح می‌کرد و پرنده خوشبختی مسیرش را به سمت دشت روزگار سیتیزن‌ها در پیش گرفته بود. آنها در اولین روزهای سال میلادی جدید آرسنال را هم در جام حذفی کنار زدند تا نشان دهند در این رقابت هم به اندازه لیگ قهرمانان و لیگ برتر با کسی شوخی ندارند. فرم جدی و قاطع سیتیزن‌ها هر روز ندای موفقیت را واضح‌تر از گذشته سر می‌داد.
یک شکست و از این به بعد فقط…
در روزهایی که هری کین در اوج نا امیدی برای رسیدن به ارلینگ هالند در صدر جدول گلزنان لیگ تلاش می‌کرد، تاتنهام مجهز به مهاجم گلزنش در مقابل تیم پپ ایستاد. کونته آمده بود تا رویاپردازی سیتیزن‌ها را با سیلی واقعیت مواجه کند و فاصله توپچی‌های صدرنشین همچنان قابل قبول به نظر می‌رسید. تاتنهام در روز طلسم شدن دروازه هوگو یوریس روند موفق سیتی را با یک شکست همراه کرد و هالند هم برای یک مسابقه تسلیم مهاجم انگلیسی شد. این شکست برای سیتی شبیه به باخت آرژانتین در جام جهانی مقابل عربستان بود. آنها را بیدار کرد و به پسران پپ یادآوری کرد در صورت رقم خوردن کمترین تعللی از مسیر بیرون خواهند رفت. از اینجا به بعد داستان، همه چیز و همه پدیده‌ها با رویاهای سیتیزن‌های پر تکاپو و خستگی‌ناپذیر همسو شد. آنها نتیجه یک بازی را واگذار کردند و بعد از این فقط برد، برد و برد بود که برای شاگردان پپ رقم می‌خورد. سیتی مثل یک طوفان به میادین پیش روی خودش حمله می‌کرد و هر پدیده بزرگ و کوچکی را کنار می زد. آرسنال در خانه‌اش 3 تایی شد و کنار رفت، نیوکاسل تسلیم شد، لایپزیش در لیگ قهرمانان با دریافت 7 گل اعلام کرد این سیتی برای قهرمانی می‌جنگد و هیچ چیز جلودار شدت و سرعت حرکت منچسترسیتی به سمت بهترین لحظه‌های زندگی نبود. حتی لیورپول هم حرفی برای گفتن در مقابل این تیم ترسناک و بی‌رحم نداشت و با دریافت 4 گل ورزشگاه اتحاد را ترک کرد. منچسترسیتی به مهم‌ترین روزهای تاریخش نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد.
اصل مطلب؛ لیگ قهرمانان اروپا
واقعا برای تیمی که هر فصل قهرمان لیگ برتر انگلیس می‌شد و جمعی از ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال را با مرد نابغه‌ای مثل پپ گواردیولا به اضافه ارلینگ هالند دور هم جمع کرد، تکرار شنیدن این گزاره کافی بود؛ آنها شخصیت قهرمانی در اروپا را ندارند. سیتیزن‌ها شخصیت قهرمانی در اروپا را به دست آوردند؛ وقتی بایرن مونیخ بزرگ و قدرتمند هم حرفی برای ایستادگی در مقابل تیم گواردیولا نداشت. خانه آبی‌پوشان منچستری با برتری 3 بر صفر تیم میزبان و خانه باواریایی‌های تسلیم شده با تساوی یک بر یک، به اتفاق ادعای لایپزیش را تکرار کردند و شهادت دادند این موتور داغ انگلیسی به سمت یک پایان بزرگ حرکت می‌کند. در ادامه این بار نوبت آرسنال از نفس افتاده بود که در برابر عزم جزم رقیب منچستری‌اش زانو بزند. پپ برای سومین بار در طول یک فصل شاگردش را مغلوب کرد و واحدهای باقی مانده درس قهرمانی و موفقیت را با در هم کوبیدن آرسنال با 4 گل برای دستیار سابقش ارائه کرد. آرسنال از گود رقابت بیرون شد و همه چیز به سمت روز موعود سیتی پیش می‌رفت؛ روز بزرگ تقابل با اصلی‌ترین سد قهرمانی در اروپا!
تواضعی که جواب داد
می‌گویند اگر برای رقبای خود احترام قائل باشید و آنها را به اندازه توانایی‌شان و کارهایی که می‌توانند انجام دهند، جدی بگیرید، احتمالا یک روز از آنها سبقت خواهید گرفت. پپ گواردیولا در مورد قهرمانی‌های تمام نشدنی رئال در لیگ قهرمانان تواضع نشان می‌داد و این رقیب بزرگ را شایسته موفقیت‌هایش می‌دانست. این تواضع و این شناخت از توانایی‌های کهکشانی‌ها در نهایت نتیجه داد. روز بزرگ سیتیزن‌ها از راه رسید. روزی که آنها باید با غلبه بر سد بزرگ و خراب کردن دیوار مستحکم رئال مادرید با پشتوانه بتنی 14 قهرمانی در اروپا، ثابت می‌کردند دیگر هیچ سدی نمی‌تواند جلوی رویاپردازی‌شان را بگیرد. مسابقه رفت با نتیجه یک بر یک به پایان رسید تا نفس پپ و شاگردانش و همه سکونشینان ورزشگاه اتحاد در شب بازی برگشت حبس شود. بازی برگشت شروع شد و اتحاد خیلی زود فهمید این بار داستان فرق می‌کند. سیلوا گلزنی کرد و ورزشگاه نفس کشید. سیلوا دومین گل را هم زد و آبی‌پوشان روی سکوها علاوه بر نفس کشیدن، فریاد و لبخند را هم ضمیمه لحظاتشان کرد. نفس حریف بزرگ در خانه سیتی بند آمد و گل‌های سوم و چهارم برای تیم انگلیسی به منزله ضرباتی بود که پادشاه لیگ قهرمانان را ناک اوت می‌کرد و تاج پادشاهی را در دسترس پپ و شاگردانش قرار می‌داد. خانه سیتیزن‌ها نفس حبس شده را در پایان مسابقه را رها کرد و آنها نه تنها نفس بلکه سیگار هم کشیدند! رقبای بعدی هم لیگ هم یک به یک موازی با توقف‌های آرسنال از پا در آمدند و هت‌تریک قهرمانی در لیگ مهر و امضا شد. آنها 2 بازی آخر لیگ را هم به استراحت پرداختند و آماده هت‌تریک بعدی شدند؛ هت‌تریک در قهرمانی‌های یک فصل و تقدیم سه‌گانه بزرگ به یک دهه سرمایه‌گذاری مالکان متمول!
2 قدم مانده به صبح
سیتی بود و رویای 3 گانه و بردن 2 مسابقه مقابل تیم همشهری و اینتر تا رسیدن به این رویای بزرگ! مثل همیشه نابغه نیمکت، تیمش را دقیق و منظم برای موفقیت در هر 2 مسابقه توجیه کرد و پس از غلبه بر منچستریونایتد، آنها در دومین فینال لیگ قهرمانان خود این بار با تجربه فینال قبلی سمت و سوی اشتباه هم نرفتند و در نهایت با پیروزی یک بر صفر مقابل اینتر، نشان دادند شخصیت قهرمانی اروپا را هم دارند. این گزاره که سیتی شخصیت قهرمانی اروپا ندارد در همان شب رویایی ورزشگاه المپیک آتاتورک در تاریخ مستطیل سبز بایگانی شد. در و دیوار ورزشگاه آتاتورک ندای شخصیت سر می‌داد و همه به اتفاق از شخصیت این قهرمان جدید صحبت می‌کردند. سیتیزن‌ها کاری کردند که دیگر کسی در حضور آنها از شخصیت صحبت نکند. شهر منچستر یکدست به رنگ آبی آسمانی در آمد! همه منتظر اتوبوس سیتی و دور افتخار آنها در شهر بودند. پرده خانه‌های هواداران یونایتد کشیده شده و خیابان در قرق سیتیزن‌ها قرار داشت. شهر با پایکوبی طولانی پپ، شاگردانش و هواداران آنها یک روز تاریخی را پشت سر گذاشت و دومین 3 گانه تاریخ انگلیسی‌ها هم در منچستر رونمایی شد!
فصل جدید و خانه‌تکانی
انگیزه‌ها برای هر بازیکنی در یک نقطه به پایان می‌رسد. پپ گواردیولا با علم به این واقعیت غیرقابل انکار در ترکیبش خانه‌تکانی کرد. گوندوغان و محرز اردوی قهرمان سه‌گانه را ترک کردند و خریدهای جدید از راه رسیدند. جرمی دوکو در تابستان آبی‌پوش شد تا محرز جدید تیم پپ نام بگیرد و یوشکو گواردیول هم به تیم گواردیولا پیوست تا باز هم روند خریدهای گران‌قیمت خط دفاعی تیم‌های پپ ادامه داشته باشد؛ این بار با رکوردشکنی در قیمت جابه‌جایی!
همان سیتی همان هالند
لیگ برتر در شروع مجدد خودش قهرمانی را می‌دید که برای فتح چهارمین قهرمانی لیگ و یک ثبت بزرگ تاریخی دیگر دست و پنجه نرم می‌کند. ارلینگ هالند هم با الگوی گلزنی فصل قبل کارش را از سر گرفت تا همه بدانند سیتی همچنان همان تیم مدعی و با انگیزه فصل گذشته است. این بار لیگ برتر انگلیس در چهره‌ای خشن‌تر و با رفتاری سرسخت‌تر سدهای زیادی برای قهرمانی چهارم سیتی تدارک دیده بود. چند مدعی بزرگ در برهه‌های مختلف سعی در به زیر کشیدن رویای سیتیزن‌ها داشتند و هنوز هم این جریان پابرجاست. تلاش آنها کمابیش نتیجه هم داده و پپ در غیاب رودری روزهای سختی را بدون کسب نتایج لازم پشت سر گذاشته است. با این حال سیتی همچنان با بردن تنها بازی عقب افتاده خودش با صدر جدول 3 امیتاز فاصله دارد و کماکان مدعی جدی دفاع از عنوان قهرمانی به شمار می‌رود. لیگ قهرمانان با برتری قاطع سیتیزن‌ها در مقابل برتری قاطع رئال در مرحله گروهی به پایان رسیده تا این 2 تیم برای یکدیگر خط و نشان کشیده باشند. هالند کمی مور نقد است و سیتی در نقاطی از زمین کارش لنگ می‌زند. وقفه بازی‌های لیگ برای سیتی که قهرمانی چهارم را هم با بردن سویا در سوپرجام اروپا به دست آورده بود، خوب تمام شد. آنها هم فراغتی از روزهای سخت و بدون نتیجه مطلوب در لیگ به دست آوردند و هم فرصت پیدا کردند با جشن قهرمانی پنجم در سال 2023، این سال طلایی را با شادی و موفقیت هر چه تمام‌تر به اتمام برسانند. آرم قهرمانی جام‌جهانی باشگاه‌ها بر سینه شاگردان پپ نقش بست و آنها با ابهت بیشتری وارد سال جدید میلادی شند. این کریسمس برای هواداران منچسترسیتی احتمالا بهترین کریسمس تاریخ باشد. آنها در مرور سالی که گذشت، نمی‌دانند به خاطر برتری 6 گله در مقابل رقیب همشهری در فصل قبل خوشحال باشند، یا به‌خاطر سومین قهرمانی لیگ جشن بگیرند. سیتیزن‌ها تردید دارند خاطرات جذاب لیگ قهرمانان و عبور از سد بایرن و رئال را مرور کنند یا فصل جدید و رسیدن تعداد قهرمانی‌ها به 5 را از نظر بگذرانند. این تیم برای شادی در شروع سال جدید میلادی هیچ چیزی کم ندارد و با قدرت و انگیزه مضاعف وارد 2024 می‌شود. از این بهتر نمی‌شد و سال 2023 برای منچسترسیتی همان دوره‌ای بود که اگر در گذشته می‌دانستند قرار است رقم بخورد، دوست داشتند با یک ماشین زمان با سرعت به سمت آن حرکت کنند و در آینده در جستجوی تکرار این سال طلایی خواهند بود. سالی که انگار دنیا و سرنوشت آن را به طور خاص برای یک فرد به نام پپ گواردیولا و یک مجموعه به نام منچسترسیتی کنار گذاشته بودند. دوره‌ای که نسیم لبخند صورت آبی‌های آسمانی فوتبال انگلیس را با قهرمانی و موفقیت نوازش کرد و پرنده خوشبختی روی شانه‌های پسران مرد نابغه با 5 قهرمانی آرام گرفت. سالی که روزهایش عرصه رقم زدن خاطرات شاد برای تیم آبی‌پوش شهر منچستر بود و شب‌هایش فقط وقفه‌هایی برای استراحت و نیرو گرفتن برای روز شاد دیگری در دنیای سیتی شد.